IKINAHIHIYA

Minsan ay aking ikinahihiya
Ang mga salita
Ang mga katotohanan
Na hindi ko alam
Kung saan minsan nagmumula

Minsan ay ikinahihiya ko rin
Ang mga damdamin
Ang mga luha at tuwa
Na kung saan man nanggaling
Ay hindi na rin siguro mahalaga

Subalit minsan ay akin ding napagtutuunan ng pansin
Ang mga katotohanang ikinahihiya ko pa rin
Na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam
Kung saan nagmula at saan nanggaling

Maaaring ang katotohanan ay galing
Sa tuyong buto ng bayabas
Na minsan ay naipit sa singit
Sa gitna ng dalawang
Nabubulok na ngipin

O baka naman kaya
Ay galing sa halimuyak
Ng mapanuksong bulaklak
Ng gumamela

At kung bakit aking minsa'y ikinahihiya
Ang mga katotohanang nagpakita
Ay maaaring dahil minsan
Minsan ako'y nabubulag

Sa liwanag
Sa anino

Ng mga anino at katotohanan
At ng mga anino ng katotohanan
Mga batang takbo nang takbo
Patawa-tawa pa at paluksu-lukso
Habang sila'y naglalaro
Sa aking isipan
Isipang kanila ring pinaglalaruan

Kung kaya nga ba't kataka-taka
Kung bakit minsan ako'y nabubulagan
Kung bakit minsan ay aking ikinahihiya
Ang mga katotohanang sa akin ay nagpapakita
Ang mga katotohanang minsan ay 'di ko rin makita

Sa pagsikat ng araw bawat umaga
Ay aking pilit na hindi malimutan
Ang aking mukha, ang aking mga mata
Ang aking sarili
Na minsan,
Minsan ay akin ding ikinahihiya