|
Ang Anak ay Nakaalala...
Hindi ko malaman kung bakit
bakit lagi na lamang akong galit
galit sa ibon, galit sa tubig na malamig
galit sa buwan at sa mga ulap
na sa kanya'y nagdirikit
Sa tanghalian kanina ay may isang bata
paslit na laro nang laro
sigaw ng sigaw, umiiyak at tumatawa
at ang nasa isipan ko
ay masaraap sigurong pananghalian s'ya
Ang alam ko
ay masama siguro akong tatay
dahil ano nga ba naman
ang alam ko sa buhay
naging masama akong anak
magiging masama rin akong tatay
sa pagkakaalam ko
Sa kabilang mesa
ay kausap ng isang ama ang kanyang anak
na para bang hindi man lang sila nagsama
hindi magkasama sa bahay
hindi magkasabay sa pagkain
hindi nag-uusap, ni hindi magkakilala
Subalit noong dumating ang isa pang bata
na suot ang kamisetang kapareho ng kulay
ng kamiseta ng kanyang tatay
at tinawag ng bata ang kanyang ama
Ay noon ko nadama ang kaluwalhatian
kagihawaang hindi ko pa rin naiintindihan
ligayang puso ko lamang ang nakakaramdam
tuwa na s'yang kalimitang nagpapatulo ng luha
Maaaring naiinggit lang ako sa sitwasyon
at maaaring naghahanap lamang ako ng atens'yon
pagkalinga, pag-aaruga, pagmamahal at pang-uunawa
para sa anak na lumisan at hindi na nakaalala
sa amang hanggang ngayon at lalo na ngayon
ay hindi pa rin naghihintay sa kanya
At maaaring limot na rin s'ya
|
