GUNITA


Sa hapon na ang mga ulap
Ay tila usok
Ng bulkang kasasabog
Bagama't ang mga ulap
Di katulad ng maiitim na mga usok
Ang mga ulap ngayong hapon
Ay walang kasing-puti
Walang kasing-sinag
Sa walang kahihiyan nitong pagkintab

Sa ganitong mga hapon
Ay aking sinasariwa
Ang mga gunitang nalalabi sa isipan
Gunitang para bang mga ulap sa malayo
Nawawala sa kagandahan at kakislapan
Ng mga ulap na walang kasing-puti
Mga ulap, na sa walang kahihiyan nitong pagkintab
Ang tanging ulap kong natatanaw
Ay ang kagandahang may itinatago
At kagandahang bumibihag ng aking puso

Ano nga ba naman ang nangyari?
Noon,
Ang pag-ibig
Ay birheng walang konsens'ya
Kasing tamis ng ngiti
Kasing puro ng bughaw na langit
Bago ito ginahasa
Ng mga bituing maningning
Bituing may palaging ipinapangako
Bituing kailanman
Ay hindi pala naging akin

Kaya't heto ako
Nasa piling ng mga ulap na walang kasing-puti
Mga ulap na tumatabon
Sa mga ulap na hindi ko na mapansin
At sa mga ulap na hindi na rin pinapansin
Ng mga matang nabago na ang mga paningin

Maliban nga lang
Sa mga hapong may mga ulap
Na gumigising sa natutulog kong damdamin
At maliban din
Sa mga hapong tanaw ko ang kabughawan
Ng nalulungkot na kalangitan
At maliban na rin
Sa mga hapong ang tanging natitira
Sa naglalaho kong gunita
Ay ang di-malimutan mong mukha