Kani-kanina lang


Kani-kanina lang
ay nanumbalik na naman
ang mga damdaming
kani-kanina lang
ay ninais ko na namang
makalimutan

Dumating na raw ang tag-ulan
na muli na namang nagpasariwa
sa damdamin, sa isipan
nitong halik na ninais
ko na sanang malimutan
kani-kanina lang

Malamig ang simoy ng hangin
habang ako'y naglalakad
sa damuhan, sa kalyeng semento,
kahit pa man walang pinatutunguhan
dahil walang pinatutunguhan
ang taong nawawala
sa kanyang kalooban

At noon ko na nga napansin
ang halamang katatanim lamang,
diniligan, inalagaan,
subalit anuman ang naging dahilan
marahil ay init ng araw ang may kasalanan
ang halamang luntian kani-kanina lang
ay kulay-abo na
at mamaya-maya
ay magiging pagkain na rin
ng iba pang mga luntiang halaman

Parang ikaw, parang ako, tayo
saan tayo nagkulang
saan nagkamali, saan nagkaroon ng hadlang

Ganunpaman, ang mga damdamin
na minsan din naman ay inari natin,
ay maaaring s'yang bumubuhay
sa iba pang mga damdamin,
damdaming hindi na atin...

Bagama't atin
kani-kanina lang...