|
Mangyari
Mangyaring kahihinto lamang ng unos
At ang boses n'yang kulog sa aking dibdib
Ngayon nga ay napaos
Subalit ang sugat na naiwan
Para bang sa isipan ay isang larawan
Hindi man pansinin ay hindi malilimutan
Mangyaring bughaw na naman ang kalangitan
Maaliwalas at walang kabang nararamdaman
Mangyaring puti na naman ang ulap na naglalaro
At nanunukso sa nagluluksa ko pa ring puso
Kaybagal matuyo n'yaring luha
Kaybagal mawala ng mga gunita
At ng mga alaalang ang dala pa rin ay luha
Burahin sa isipan, bakit hindi ko magawa
Isang tingin at kakaunting haplos sa mukha
Yakap na kayhigpit sa paniniwalang mag-iisa
Ang dalawang pusong kumakabog at nagdurusa
Sumisigaw, humihiyaw, nalulunod sa maling pag-asa
Dapat sana'y nakita ko kung saan papupunta
Subalit ang mga kamay ko't mga mata
Ay gumagala sa buong katawan n'ya
At hindi ko nakita ang kanyang mga mata
Mga matang may luha
Subalit inakala kong dala lamang ng ligaya
"Mahal kita," bakit nga ba ako naniwala
Subalit sa tuwi-tuwinang aking mapagmasdan
Ang mukha, ang buhok, ang mga mata
At sa bawat panahong aking nahahagkan
Ang patuloy na minimithi kong kagandahan
Isang larawan, isang ngiti, aking kapaligiran
At muli na naman ay bumabalik sa alaala
Kaligayahang sa iyo lamang nadama
Kaligayahang akala ko'y walang katapusan
Dahil paano ko ba maiisip ang iyong paglisan
Subalit ngayon nga't ang unos ay huminto na
At ang langit ay mukhang masaya na naman
Aking hahanapin ang nawalang kaligayahan
At hahabulin na naman ang ulan
|
