BITUING AKIN

Kung sakali mang ako'y muling umibig
Ay 'di na muli pang makikinig
Sa lahat ng hinaing at hinanakit
N'yaring pusong hanggang ngayo'y may sakit

Ito ang katotohanan ng mga pangyayari
Na tanging puso lamang ang s'yang saksi
At tanging puso lamang ang nakakaalam
At tanging puso lamang ang s'yang nasugatan

Sa simula ay ang mga nakalimutang halik
Tanging puso lamang ang s'yang nakadama
Dahil ang pisngi'y may bahid pa ng luha
Luha ng mga matang ang init ay nawala

Kagaya nga n'yaring lagablab ng iyong halik
Kung saan man napunta, nais ko'y iyong ibalik
Subalit tanging puso lamang ang nagambala
Lahat ng katawan ko'y iba ang inaalala

Ang malambot mong pisngi
Na kaysarap na almusal sa umaga
Ang kaybango mong leeg
Na tanghalian ko't hapunan pa
Mahagkan ka't masilayan pa
Habang nilalaro-laro mo
Ang walang kasing-habang buhok
Na kasing-itim ng langit
Sa mga gabing ang mga tala
Ay nahihiyang magpakita

At karapatan ng mga tala ang hindi magpakita
Dahil sa mga gabing kagaya nito
Lahat ng mga tala ay masisilaw
Lahat ng mga tala ay magugunaw
Lahat ng mga tala ay maiinggit
Sa bituing ngayong gabi
Ay hubo't hubad at nasa aking tabi

Ah! Subalit ano nga ba naman
Ang alam n'yaring puso
Halik sa aking bibig at ito'y napapaso
Haplos sa balikat at ito'y natutuliro
Umiiyak at humihiyaw
Dumadabog at nagsusumigaw

At huli na nang aking namalayan
Na ang bituin ko'y umalis na't lumisan
Hindi na mahalaga kung s'ya man ay nagpaalam
Sa pitaka ko'y nawala ang limandaan